با طلوع سال 2022 و ورود ارزهای دیجیتال به سال جدید، یک مدل وثیقه نوآورانه فضای مالی غیرمتمرکز را طوفانی خواهد کرد.

با نزدیک شدن به پایان سال 2021، خط تولید برتر در چشم انداز DeFi عمدتاً از 
پلتفرم های دارایی مصنوعی (SAP) تشکیل شده است . 
SAP هر پلتفرمی است که به کاربران امکان می دهد مواد مصنوعی را که مشتقاتی هستند که مقادیر آنها به دارایی های موجود در زمان واقعی متصل می شود، برش دهند. 
تا زمانی که اوراکل ها می توانند خوراک قیمت قابل اعتمادی را ارائه دهند، مصنوعی می تواند هر دارایی را در جهان نشان دهد و قیمت آن را – خواه یک سهام، کالا یا دارایی رمزنگاری – باشد. 
به این ترتیب، SAPها در نهایت شکاف بین پلتفرم‌های DeFi نوظهور و منابع مالی قدیمی را پر می‌کنند و به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که روی هر دارایی در هر کجا و همه از محدوده‌های دنج اکوسیستم بلاک چین مورد علاقه خود شرط‌بندی کنند. 
به نظر می‌رسد SAP‌ها که غیرمتمرکز هستند و روی لایه یک اتریوم کار می‌کنند، کاتالیزور اصلی رشد ارزهای دیجیتال هستند. 
با این حال، برخلاف پول سالم و آثار هنری قابل تأیید، در دنیای وام‌دهی وثیقه‌ای، تمرکززدایی و مالکیت مطمئن تنها نیمی از معادله را تشکیل می‌دهند.
بدهی وثیقه شده
در امور مالی سنتی، ابزارهای بدهی وثیقه‌ای یکی از برجسته‌ترین دارایی‌های مالی جهان هستند که ارزش انباشته آن 
نزدیک به ۱ تریلیون دلار است. 
اکثر مردم آنها را به عنوان وام مسکن می شناسند – اصطلاحی که ریشه شناسی آن به قرن سیزدهم فرانسه بازمی گردد و به معنای واقعی کلمه به عنوان “قرن مرگ” ترجمه می شود. 
شاید برای افراد عادی بیمارگونه یا ملودرام کننده باشد، اما برای میلیون ها نفری که پس از بحران مالی 2008 حساب های بازنشستگی، پس انداز، خانه و معیشت خود را از دست دادند، اصطلاحات “قرن مرگ” و “خسارت جانبی” نه تنها مناسب هستند. اما برای انتقال درد و رنج و عذابی که در انتظار کسانی است که در اعطای وام‌های وثیقه‌ای شرکت می‌کنند، بدون درک خطرات و عواقب ناشی از آن، برابر است.

مشکل اصلی اینجاست: برای دریافت وام، بدهکار وثیقه ای را ارائه می کند که به صورت قراردادی با طلبکار قفل می شود، در صورتی که بدهکار قادر به پرداخت بدهی نباشد، ممکن است وثیقه را توقیف کند. 
متأسفانه، خدمات دهی به بدهی های وثیقه شده به سادگی پرداخت سود به موقع نیست، زیرا ممکن است ارزش وثیقه اساسی در واکنش به نوسانات در بازار گسترده تر به شدت تغییر کند – مانند سقوط ناگهانی بخش مسکن ارزان قیمت در ایالات متحده. 
اگر ارزش وثیقه بدهکار کمتر از یک آستانه از پیش تعریف شده باشد، بستانکار – خواه یک بانک برآمدگی یا پروتکل غیرمتمرکز باشد – این حق را دارد که برای بازپرداخت اصل وام معوق، مالکیت وثیقه را به ارزش بازار تسویه کند. 
اگر اصطلاح تعهد مرگ برای معده بسیار زیاد است، ممکن است آن را کشش فرش یک عمر بنامید.
مرتبط: بحران سقف بدهی ایالات متحده: کاتالیزوری برای جداسازی نهایی کریپتو؟
چه در وال استریت و چه در بلاک چین اتریوم، ریسک‌های مرتبط با محصولات مالی وثیقه‌شده را نمی‌توان صرفاً غیرمتمرکز کرد. 
محرک‌های انحلال اساساً ریشه در مواجهه با نوسانات یک محیط کلان اقتصادی دارند که نه توسعه‌دهندگان و نه سرمایه‌گذاران نمی‌توانند آن را کنترل کنند.
درس MakerDAO برای فضای DeFi
برای مثال MakerDAO را در نظر بگیرید، یک SAP غیرمتمرکز استثنایی که DAI استیبل کوین وثیقه‌شده آن به دقت به دلار آمریکا متصل است. 
در ظاهر، میکر فرصتی فریبنده برای سرمایه‌گذارانی فراهم کرد که می‌توانستند دارایی‌های کریپتوهای غیرفعال خود را برای تولید یک دلار مصنوعی به اشتراک بگذارند. 
اگرچه DAI ممکن است پایدار باشد، اما وثیقه توزیع شده که از آن پشتیبانی می کند از برخی از دارایی های فرار جهان – یعنی اتر ( 
ETH ) و بیت کوین ( 
BTC ) تشکیل شده است.
برای جلوگیری از رکود بازار کریپتو از انحلال انبوه، پروتکل Maker نیاز به وثیقه بیش از حد 150٪ دارد. 
به عبارت دیگر، کاربران تنها دو سوم آنچه را که به پروتکل تزریق می‌کنند به صورت دلاری دریافت می‌کنند، مدلی که نه برای معامله‌گران جذاب است و نه از کارایی سرمایه کافی در اکوسیستم پشتیبانی می‌کند. 
برای افزایش آسیب، بازار همیشه نوسان کریپتو ثابت کرد که الزامات وثیقه شدید Maker در مارس 2020 ناکافی است، زمانی که کاهش 70 درصدی باعث از 
بین رفتن کاربران Maker در سراسر صفحه شد که مجموعاً بیش از 6 میلیون دلار ضرر کردند.

SAPهای برجسته با آموختن از سختی‌های Maker، اقدامات بیشتری را برای جلوگیری از انحلال‌های انبوه فاجعه‌بار روی پلتفرم‌های خود انجام داده‌اند. 
یا به عبارت دقیق‌تر، آنها اقدامات مشابهی را انجام داده‌اند: پروتکل Mirror به سطوح وثیقه‌سازی تا 250% نیاز دارد و Synthetix 500% جسورانه از کاربران می‌خواهد. 
البته، وثیقه‌گذاری بیش از حد در این بزرگی برای رقابت با امور مالی سنتی، جایی که کارگزاری‌های متمرکز معیارهای بهتری را ارائه می‌کنند، به سختی کافی است. 
اما یک مشکل دیگر نیز وجود دارد.
برای معامله‌گران رمزارز که الزامات وثیقه‌های گزاف و ریسک‌های انحلال برایشان ناخوشایند است، منطقی‌تر است که SAP‌ها را به طور کلی کنار بگذارند و سهام و کالاهای مصنوعی را در بازارهای ثانویه خریداری کنند. 
در نتیجه تغییر تقاضا، حق بیمه قیمت گذاری قابل توجهی در حال حاضر برای بسیاری از محصولات مصنوعی وجود دارد، در نتیجه برابری واقعی را که برای حفظ آنها طراحی شده بودند از بین می برد و یک بار دیگر کاربران را به سمت امور مالی سنتی سوق می دهد، جایی که می توانند دارایی هایی را که می خواهند کمتر خریداری کنند. علامت گذاری رمزنگاری گستاخانه
نیاز به تغییر
در این مرحله دیفای به یک پلاتو رسیده و در حال رکود است. 
پیشرفت معنادار مستلزم یک مدل توکنومیک رادیکال برای مدیریت وثیقه است که رابطه بین کارایی سرمایه و مواجهه با ریسک را بازتعریف کند. 
همانطور که آلبرت انیشتین فصیح نزدیک به یک قرن پیش اظهار داشت:
“هیچ مشکلی با تفکر در همان سطح آگاهی که آن را ایجاد کرده حل نمی شود.”
بر اساس این توافق، SAP ها در حال حاضر بر ارتقا و تقویت مدل های وثیقه سازی متمرکز هستند – یعنی بهینه سازی آنچه در حال حاضر وجود دارد. 
هیچ کس جرات نمی کند قلمرو دگرگونی رادیکال را باز کند.
با طلوع سال 2022 و ورود ارزهای دیجیتال به سال جدید، یک مدل وثیقه نوآورانه DeFi را طوفانی خواهد کرد. 
به جای قفل کردن وثیقه اضافی در یک قرارداد، کاربران می توانند وثیقه را به مواد مصنوعی نعناع با نسبت مساوی بسوزانند. 
این بدان معناست که کاربران دلار در ازای دلار، سات در برابر سات، یک به یک، آنچه را که وارد می‌کنند دریافت می‌کنند – و هرگز نقدینگی یا مارجین دریافت نخواهند کرد.
عنصر کلیدی که زیربنای چنین مدلی است، یک توکن بومی با عرضه الاستیک است. 
هنگامی که کاربر برای اولین بار توکن بومی SAP را برای نعناع مصنوعی می سوزاند، فایده چندانی برای درک نخواهد داشت. 
اما وقتی همان کاربر مواد مصنوعی را می‌سوزاند تا توکن‌های بومی را مجدداً برش دهند، پروتکل سوزاندن و منت SAP جادویی خود را انجام می‌دهد. 
هر گونه انحراف که بین وثیقه سوخته اصلی کاربر و مواد مصنوعی ضرب شده وجود داشته باشد، توسط پروتکل مراقبت می شود، که به طور جزئی عرضه توکن بومی را برای پوشش دادن تفاوت، گسترش می دهد یا منقبض می کند.
یک الگوی جدید رادیکال، مدل وثیقه سوزاندن و نعناع، ​​اشکالات نقدینگی و فراخوان مارجین را بدون از بین بردن کارایی سرمایه یا برابری قیمت که در وهله اول به محصولات مصنوعی قدرت می‌دهد، برطرف می‌کند. 
در سال پیش رو، از آنجایی که نسل‌ها و خرده‌گیران اعداد از همه اعتقادات به تلاش خود برای بازده ادامه می‌دهند، سرمایه بازار انبوه کریپتو به پلتفرم‌هایی منتقل می‌شود که تکرارهای مختلفی از مکانیسم‌های سوزاندن و نعناع را اتخاذ می‌کنند.
همانطور که چشم انداز DeFi تحول بزرگ بعدی خود را تجربه می کند، همه نگاه ها به سمت مدیریت نقدینگی معطوف خواهد شد. 
نقدینگی عمیق جزء حیاتی است که به SAP ها اجازه می دهد خروجی های حجم زیادی از اکوسیستم های خود را بدون ایجاد نوسان غیرقابل قبول تسهیل کنند. 
در پلتفرم‌های DeFi که مدیریت وثیقه در گذشته مورد توجه بوده است، مدیریت نقدینگی نسخه‌های بعدی DeFi از SAP‌های بلوچیپ را از مواردی که کاهش نمی‌دهند جدا می‌کند.

این مطلب صرفا ترجمه از منبع ذکر شده می باشد و مسئولیت آن با تریگر ویو نمی باشد

منبع